Jednym z największych problemów zdrowotnych stawi dziś depresja. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia dotyka ona około 10% populacji. To czwarty problem zdrowotny na świecie. Ta podstępna choroba dotyka ludzi we wszystkich grupach społecznych, bez względu na wiek i wykształcenie. Nie ważna jest też płeć.
Depresja jest bardzo trudna w diagnozowaniu, bowiem jej objawy mogą być różne u różnych pacjentów. Ponadto obawa przed piętnem choroby psychicznej bardzo często sprawia, że lekarz nie otrzymuje od pacjenta dostatecznych i prawdziwych informacji o jego emocjach. Jednym z charakterystycznych objawów depresji jest pogorszenie nastroju. Jednak przecież praktycznie każdy miał w swoim życiu pogorszenie nastroju, a przecież nie każdy ma depresję. Jak więc rozpoznać, czy możemy mieć tę groźną chorobę.
Jeśli oprócz pogorszenia nastroju, mamy dużo mniejszą energię i aktywność, przestajemy się interesować rzeczami, które nas do tej pory pasjonowały, to może warto skonsultować się z lekarzem, szczególnie gdy taki stan trwa dłużej. Ciągłe złe samopoczucie, smutek czy przygnębienie mogą świadczyć o rozwijającej się depresji. Jeśli te objawy się nasilają, a do tego izolujemy się od otoczenia, jesteśmy drażliwi, łatwo wpadamy w gniew, to naprawdę są już powody do obaw. Przy depresji mogą się też pojawić przeróżne objawy ze strony ciała – bóle głowy, brak apetytu lub wilczy apetyt, wahania wagi czy zaburzenia snu. Często też rozpatrujemy dawne błędy i jest nam coraz trudniej się uczyć i skupiać uwagę.
Gdy przedstawimy lekarzowi powyższe objawy, to z reguły podejrzewa on depresję. Trzeba pamiętać, że jest to ciężka i przewlekła choroba, która sama nie ustąpi, a na dodatek ma tendencje do nawrotów. Leczenie jej jest długotrwałe. Z reguły wykorzystuje się zarówno psychoterapię, jak i środki farmakologiczne. Zwykle depresja jest leczona u psychiatry. Jednak w niewielkich, niepowikłanych przypadkach leczenie może prowadzić lekarz rodzinny.
Bardzo ważna jest systematyczność przyjmowania leków depresyjnych. Oczywiście zażywane muszą być ściśle według wskazań lekarza. Przerwanie terapii może się zakończyć tym, że lek ponownie podany nie będzie działał. Pierwsze efekty leczenia pojawiają się najwcześniej po 6, a u osób starszych nawet po 12 tygodniach, ponieważ działanie leków nie jest natychmiastowe. Cała kuracja powinna trwać od 6 do 9 miesięcy, od uzyskania poprawy. W czasie przyjmowania leków wykluczone jest spożywanie alkoholu.
W leczeniu depresji bardzo ważna jest też psychoterapia. Najczęściej stosuje się terapię poznawczo- behawioralną. Jej celem jest zmiana negatywnych wzorców myślowych i destruktywnych zachowań. W czasie terapii pacjent uczy się właściwej komunikacji i asertywności, a także rozwiązywania problemów.
Oprócz farmakologii i psychoterapii stosuje się też inne działania. Nieoceniona jest pomoc rodziny, która powinna odpowiednio wspierać chorego, dlatego powinna być także edukacja rodziny. Przy leczeniu depresji sezonowych znakomite efekty daje leczenie światłem oraz coraz nowsze metody, które symulują pracę mózgu.
